Veel mensen dromen ervan, slechts een paar doen het: voor een langere periode de auto pakken en wel zien waar je uitkomt. Bart en Annelouc durfden het aan en reden begin 2021 weg in hun Toyota Land Cruiser. Maar hoe gaat het nu met ze? Tijd voor een update!
Zijn jullie goed aangekomen in Iran?
Bart: “Yes! We hier nu een paar weken en hebben het enorm naar ons zin. De verandering van Turkije naar Iran was het grootste cultuurverschil tot nu toe. Een compleet nieuwe taal, Farsi schrift en een munteenheid met oneindig veel nullen. De eerste avond was een vuurdoop. Na een lange dag kwamen we aan in Tabriz, een oude stad op de voormalige zijderoute. Onze eerste taak was geld wisselen. Iran is door de lopende sancties afgesloten van het internationale betaalverkeer, met je pinpas naar de ATM werkt dus niet.”
Annelouc: "Op straat wisselden we €50 voor een paar miljoen Iraanse Riaal. Om het nog ingewikkelder te maken spreekt men van Toman, wat een nul minder bevat. We liepen een restaurant binnen terwijl onze hoofden nog tolden van het aantal onbekende geldbiljetten. De menukaart was onleesbaar en Google Translate had het ook niet bij het juiste eind. Bart mocht even in de keuken kijken en al snel stond de tafel vol met heerlijk eten. Het was voor ons alleen compleet onduidelijk wat we met een stamper, een beker gevuld met eten en brood precies aan moesten.”
Bart: “De overige gasten in het restaurant hadden het niet meer toen de inhoud van de beker over tafel vloog. Een Iraanse familie kwam snel helpen en lachten vrolijk: “Welcome to Iran!”. Ze hielpen ons en nodigden ons direct uit om samen de stad te verkennen. We merken dat de mensen heel erg blij zijn dat we hun land willen bezoeken en de cultuur leren kennen. Hier is alles anders en toch voelt het als een warm bad omdat de mensen zo enorm vriendelijk en gastvrij zijn.”
Bart: “Neem bijvoorbeeld iets simpels als Diesel tanken. In Iran rijden alleen trucks op Diesel en heb je een speciale tankpas nodig om te tanken. Die hebben wij niet dus zijn we vaak afhankelijk van vriendelijke vrachtwagenchauffeurs waarvan we een dieselpas mogen lenen. Diesel is extreem goedkoop in Iran, voor een liter betaal je ongeveer €0,02. Vaak moeten we ons best doen om te mogen betalen, “Sir, it’s a gift”. Dat is natuurlijk compleet de andere wereld vergeleken met de hoge dieselprijzen momenteel in Europa.”
Wat was de meest bijzondere ervaring?
Bart: "We zijn dwars voor de Rig-e Jenn woestijn gereden met zes andere auto’s. Dat was een ervaring om nooit te vergeten. Rig-e Jenn betekent letterlijk ‘Demon Sand’, vele mensen die de woestijn introkken vroeger werden nooit meer teruggezien. De eerste zandduin waar we omhoog reden zaten we direct vast. Ali ,onze gids, kwam kijken en adviseerde ons om de bandenspanning toch echt naar 0,8 bar te brengen. Dit durfde we in eerste instantie niet en bleven ‘stiekem’ op 1 bar maar dat mislukte direct. We moesten wel om onszelf lachen.”
Annelouc: “We hebben vier dagen door de woestijn gereden. Regelmatig zaten we met zweethanden achter het stuur. De kunst is om met snelheid de zandduinen op te rijden. Mocht je het niet halen dan kan je maar beter op tijd terug naar beneden sturen. Doe je dit te laat, dan kom je vast te zitten in een spannende helling met het risico op omvallen. Dag één voelde het alsof de auto met ons reed in plaats van wij met de auto. Met tips van Ali kregen we het onder de knie en begon het echte genieten. Ted heeft ons weer verbaast.”
Wat hebben jullie nog meer meegemaakt?
Annelouc: "Regelmatig gebeuren er bijzondere dingen. Laatst vond ik een briefje onder de ruitenwisser van Ted. Ik dacht direct dat we een parkeerbon hadden gekregen. Niets bleek minder waar, het was een tekening gemaakt door een kindje. Enorm lief! Grappig hoe je hoofd soms dingen invult die in werkelijkheid heel anders blijken te zijn. Ik was jarig toen we door de Lut woestijn reden. Op de dag van mijn verjaardag kwamen we zes andere reizigers tegen en hadden we spontaan een feestje! Dit nadat we al weken niemand tegen waren gekomen.”
Waar gaat de reis verder naartoe?
Bart: "We hebben ons visum kunnen verlengen voor totaal drie maanden, tot mei kunnen we in Iran blijven. Er is nog zo veel te ontdekken in dit grote land. We hebben tot nu toe vooral in de woestijn gezien en zijn wel weer toe aan een groen landschap. De westelijke provincies schijnen heel mooi te zijn, daarnaast zijn we nieuwsgierig naar het Noorden bij de Kaspische Zee. Kortom, wij vermaken ons hier wel!"